Hoe ontstaan vulkanen eigenlijk?

Diep in het binnenste van de aarde is het zo heet dat sommige rotsen langzaam smelten en een dikke, stromende substantie vormen die magma wordt genoemd. Omdat het lichter is dan het vaste gesteente eromheen, stijgt magma op en verzamelt zich in magmakamers. Uiteindelijk duwt een deel van het magma door openingen en spleten naar het aardoppervlak. Magma dat is uitgebarsten, wordt lava genoemd.

Sommige vulkaanuitbarstingen zijn explosief en andere niet. De explosiviteit van een uitbarsting hangt af van de samenstelling van het magma. Als magma dun en vloeibaar is, kunnen gassen er gemakkelijk uit ontsnappen. Wanneer dit type magma tot uitbarsting komt, stroomt het uit de vulkaan. Een goed voorbeeld zijn de uitbarstingen op de vulkanen van Hawaï. Lava stromen doden zelden mensen omdat ze langzaam genoeg bewegen om mensen uit de weg te gaan. Als magma dik en kleverig is, kunnen gassen niet gemakkelijk ontsnappen. De druk bouwt zich op tot de gassen met geweld ontsnappen en exploderen. Een goed voorbeeld is de uitbarsting van Mount St. Helens in Washington. Bij dit type uitbarsting schiet het magma de lucht in en valt uiteen in stukken die tefra worden genoemd. Tefra kan in grootte variëren van kleine asdeeltjes tot huizenhoge rotsblokken.

Explosieve vulkaanuitbarstingen kunnen gevaarlijk en dodelijk zijn. Ze kunnen wolken van hete tefra uit de zijkant of de top van een vulkaan blazen. Deze vurige wolken razen van de berghellingen af en vernietigen bijna alles op hun pad. As die in de lucht is uitgebarsten, valt als poedersneeuw terug op aarde. Indien dik genoeg, kunnen asdekens planten, dieren en mensen verstikken. Wanneer heet vulkanisch materiaal zich vermengt met water uit beken of gesmolten sneeuw en ijs, ontstaan modderstromen. Modderstromen (lahars) hebben hele gemeenschappen in de buurt van uitbarstende vulkanen bedolven.